[]Faeron[]

Imię: Carl Peter Alexander

Nazwisko: von Nerevan

Wiek: 32 lata

Rasa: Człowiek

Wygląd: Wysoki, szczupły człowiek o bladej cerze. Krótko przystrzyżone włosy koloru ciemnego blondu, piwne oczy. Długa blizna na lewym policzku. Okrągłe okulary na nosie. Długi, czarny płaszcz, czarna koszula, spodnie, wysokie, utwardzane buty... Też czarne. Kapelusz z szerokim rondem. Czarny, a jak.

Historia:
Płatnerz powoli wkroczył do Świątyni, rozglądając się uważnie. Znalazł. Jego klient siedział w pierwszej ławie. Kowal usiadł obok niego i położył pakunek, który miał przy sobie.
- Proszę pana?- spytał, patrząc na nieobecne oczy swego klienta.
- Tak?- odpowiedział ten, nie spoglądając na płatnerza. Dalej ten sam, martwy wzrok, skierowany na Ołtarz.
- Wykonałem zlecenie.- kowal zaczął rozwiązywać pakunek. Wyjął z niego krótki, połyskujący miecz.- Stop srebra i stali. Długość 70 cm. Szerokość 9 cm. Przeznaczone do walki na krótkim dystansie, dlatego ostrza zostały nieco przesunięte. Rzucony nie będzie skuteczny.
Klient wziął do rąk krótki miecz i zaczął przyglądać mu się uważnie.
- Piękna robota, Harold.- na jego twarzy pojawił się uśmiech. Oczy rozbłysły życiem.
***
- Ojcze! Ojcze Carl!
Kobieta biegła za kapłanem, krzycząc jego imię. Dyszała ciężko. Carl zatrzymał się. Powoli obrócił.
- Co się stało, moje dziecko?- zapytał się.
Kobieta jeszcze chwilę łapała oddech, po czym zaczęła wolno mówić.
- Jestem... jestem uczoną. Piszę książkę o... pewnym rodzaju osobistości. Mógłby ojciec poświęcić mi chwilkę i opowiedzieć o sobie?
- Co to ma być za książka?- spytał kapłan, unosząc brew.
Kobieta oblała się rumieńcem.
- Wrogowie Śmierci...- wyjąkała cicho.
Carl uśmiechnął się. Tego uśmiechu, wręcz emanującego szaleństwem i fanatyzmem, kobieta nie miała już zapomnieć do końca swoich dni.
***
Od dziecka chciałem się poświęcić Służbie. Tak, już wtedy, dzieckiem będąc, wiedziałem, kim zostanę w przyszłości- kapłanem. Ale nie takim zwykłym, o nie.
Żywiłem wręcz niesamowitą, w zasadzie nieuzasadnioną nienawiść do istot, który powinny być martwe, a nie są. To przecież takie nienaturalne! Takie obrzydliwe! O ile nad szkieletami, czy bezmyślnymi ghulami jeszcze mogłem się zmiłować, o tyle prawdziwym wstrętem byli dla mnie nekromanci i lisze. Pokonać śmierć! Mieć władzę nad życiem! Głupcy! Życie i śmierć są procesami naturalnymi i żaden śmiertelnik- nawet ten już martwy- nie ma prawa choćby próbować nad nimi panować.
Zapewne już pani słyszała, co o mnie ludzie mówią. Szalony Paladyn. Anielski Pył. Kat. Postrach Martwych. Tak, to wszystko prawda. Moim powołaniem jest niszczyć te istoty, te przeklęte podróbki życia. CZY PANI TO ROZUMIE? OCZYWIŚCIE, ŻE PANIE TEGO NIE ROZUMIE! NIKT MNIE NIE ROZUMIE!
***
- Taakk... Teraz tylko obłożyć je błogosławieństwami... i będą gotowe...
- Słucham?- zapytał się kowal, który nie pojmował, o czym Carl mówił.
- Pan nie wie, do czego będzie służyć to ostrze? To panu powiem.- jego uśmiech jeszcze bardziej się rozszerzył. Stał się wręcz nienaturalny.- Do niszczenia plugastwa. Do niszczenia śmierci udającej życie. Do niszczenia demonicznych, magicznych, przeklętych i okultystycznych istot. TAK! DO TEGO WŁAŚNIE!- uspokoił się nieco.- Zrób jeszcze jeden.- rzucił sakiewkę na kolana kowala.- Zrób jeszcze jeden. Chciałem zobaczyć, czy jesteś dobrym kowalem. Jesteś, te ostrze jest świetne. Ale potrzebuję też drugiego. Rozumiesz?
Kowal tylko skinął głową, wstał i wyszedł ze Świątyni. Byle dalej od szalonego, opętanego fanatyzmem kapłana.

Cechy charakteru: Fanatycznie religijny i niezwykle oddany sprawie, której służy. Dla swoich przeciwników jest bezwzględny i zimny. Dla przyjaciół jest zawsze gotowy do poświęcenia, szczery i pomocny.